openbaar

ervaringen bij de bouwer ( Klaassen” in Voorschoten ) van de super van craft, de “Koning onder de kruisers”

door Dirk Jan Ravensbergen

Er is enige tijd geleden door een lid gevraagd naar mijn ervaringen bij de bouwer ( Klaassen” in Voorschoten ) van de super van craft, de Koning onder de kruisers”. Toch? OK dan. Ik kwam van de LTS in 1969 en begon als leerling bij Jachtwerf “Klaassen” in Voorschoten.

Geen automatische alt-tekst beschikbaar.Mijn hart lag al volledig op ( en als kind in ….) het water. Denk aan roeien, kanoën en zijlen ( op de “Kaag” ). Schepen zijn nog steeds mijn ding. De werf was toen dacht ik de enige die de super van craft bouwde en ik vond dit type al direct een “schip”. Stoere maar tegelijk zachte lijnen. Het was daar nog veel handwerk. De baas was niet zo van investeren in arbeidsomstandigheden. Mijn lawaaidoofheid is bv. toen al aangevangen. Ik wist niet beter, maar het was best zwaar werk, vooral in de cascobouw. De werf had twee bouwhallen voor de casco’s en een voor de afbouw. Een voor de langere modellen en een voor een lengte tot 13 meter. Ook geen betonnen werkvloer maar “gewoon” onverhard. ( hoe is het mogelijk he?, om onder deze omstandigheden zulke fraaie schepen gebouwd te hebben ).

Geen automatische alt-tekst beschikbaar.

Het mooiste project waar ik het vak op leerde, was een 17 meter jacht voor een Amsterdamse diamantair: de “Hona Lee 2” ( zie foto rechts). “Streep” heette de eigenaar. ( Is daar in de SvC club nog iets van terug te vinden )?

Destijds was het de langste die er gebouwd werd. Er volgde nog een tweede van die lengte. Het was ook bv. zo dat de vooraf gekozen betegeling voor de natte ruimte in de praktijk van de uitvoering tegenviel in de ogen van de scheepsvrouw. Dus: ja ja, de klant was koning. Eruit een de nieuwe keus er in.Er werd toch betaald ( ruim 500.00 gulden toen, een vermogen… ) dus als werknemer had je geen stem.

Het casco werd zoals alle, eerst gestraald bij een extern bedrijf, waarna er op de werf een hoop straalzand uitgehaald moest worden. Ik was aanvankelijk bij het buitenwerk betrokken, zoals dekken en opbouw ( steevast teak ). 

Afbeelding kan het volgende bevatten: buiten en water

Later naar het interieurwerk. Er werd op jaarbasis een enorme hoeveelheid teak en mahonie verwerkt. Maar ja alles was massief en: aardig op dikte. Het geheel was zo gezegd een product van “eerlijk materiaal” En zoals eerder gezegd: veelal handwerk. Ik vond toen ook alle navigatie en communicatieapparatuur op en in het schip best overdreven, maar ik was nog groen immers? Echter, ik heb daar kort gewerkt want mijn ambitie was verder leren zowel in de (avond)schoolbank als praktijk. Ontwerpen, daar wilde ik heen. Is uiteindelijk gelukt, maar daar nu niet over. Via de kleine scheepsbouw in bedrijfsvaartuigen ( in binnen en buitenland ) naar de grote om uit te komen bij scheepswerf “Amels” te Makkum, waar men net begonnen was met zeegaande jachten voor de rijkste wereldklasse.

Beste clubleden, ik laat het hier even bij. OK? Ik hoop dat jullie het een beetje interessant vonden. Laat maar weten….. Groet: Dirk Jan.

2 reacties

  • Sjoerdsma

    Beste Dirk jan

    Wat een leuk verhaal en bijzonder hoe het vroeger ging en er toch een dergelijke kwaliteit werd behaald. Graag wil ik van de gelegenheid gebruik maken omdat we met een groot vraagstuk zitten vwb ons schip. We hebben het gekocht als een super van Craft maar plaatsen hier onze vraagtekens bij kunnen nergens een bouwnummer of plaatje vinden wat de herkomst zou kunnen aantonen. Het is een 12 mtr schip met diverse kenmerken van een super van Craft waarbij in een later stadium een wheelhouse is geplaatst . Is het misschien mogelijk om eens wat foto’s uw kant op te mailen zodat u hopelijk hier duidelijkheid in kan brengen ?

Geef een reactie